Nostalgie.
Al jaren heb ik een map waar ik mijn recepten in bewaar.

Zo'n map met zelfgeschreven papiertjes, recepten van

anderen, uitgescheurde blaadjes uit tijdschriften en

kaarten met recepten.

Laatst heb ik de map gepakt en ben gaan lezen.

Het zal toch zeker 35 jaar oud zijn wat ik al die jaren

in de map had gestopt. Terwijl ik door de map blader,

zie ik verschillende rubrieken; soep, pasta, toetjes, gebak,

vis enz. en komen er velen herinneringen naar boven.

Toen we 20 jaar geleden in de Provence waren sliepen

we in een B&B. We konden dineren met een groep mensen uit alle landen,

mits je Frans met elkaar zou spreken. We begonnen om 20 uur en om 23 uur

was je propvol (ze deden niet aan kleine porties) van een 3 gangen menu.

Wat een sfeervolle avond. Met handen en voeten hadden we leuke gesprekken,

heerlijk echt Frans eten, het was bloedheet binnen en (te) veel wijn.

Als voorgerecht kregen we cake olives. Dat was zo lekker dat ik graag het recept

wilde hebben maar kreeg het niet. Later vond ik een receptenkaart van de cake olives in een Franse boekhandel en heb deze thuis in de map gedaan. Nu ik die kaart zie, komt die geweldige avond weer naar boven in mijn herinnering.

Als ik verder blader kom ik tot de ontdekking dat we anders zijn gaan eten in al

die jaren. Gezonder, minder toegevoegde suiker, zout, vet, vlees enz. Zo vond ik

een recept van een dadel-noten koek (van zo'n 30 jaar terug). Ooit van iemand gekregen. Diegene was zijn tijd ver vooruit met dit recept, want zo'n recept is nu

'hot'. Geen vet, geen suiker en makkelijk te bereiden. Het met inkt geschreven

briefje heb ik uit de map gepakt en ben de dadel-noten koek gaan bakken.

Een stukje nostalgie in de keuken. 

​

​

​

​

​

​