Sneeuw
De bus is geladen. Alles is klaar om de volgende dag naar de winkel te gaan. Als de wekker gaat is het nog donker. In de keuken zet ik het water op voor de thee en doe het gordijn open. Ik weet niet wat ik zie. 'J.P, kom snel kijken' roep ik naar de slaapkamer. Het was helemaal wit en de sneeuw kwam met bakken uit de lucht. Grote vlokken. We kunnen niet naar Soest, maar gaan lekker naar buiten. We hebben kilometers gelopen. Het enige wat je hoorde was het kraken van onze schoenen in de sneeuw. Na twee dagen konden we weer veilig naar de winkel omdat de wegen keurig schoon waren. Toen we daar aankwamen was er geen vlok te vinden en konden we eindelijk de bus uitladen en de shop weer netjes maken.

Open haard
Er liep een meneer in de shop en zei, 'het is hier net bij oma thuis'. We kwamen in gesprek en ik gaf hem de column mee en zei, 'leesvoer voor vanavond meneer'. 'Oh leuk, wat te lezen bij de open haard met een wijntje erbij en na het lezen gaat het papier de haard in'. We moesten hier zo om lachen, om wat extra warmte.

Heimwee
Oké, we geven het toe, de heimwee naar Frankrijk was te groot om thuis te blijven. Toch zijn we even heen en weer gereden om in te kopen. Zo reden we van min vijf naar de voorjaarszon van plus zestien graden. Met veel te dikke kleding aan liepen we in en uit een winkel om de bus te vullen en hadden we het warm. Tijdens de lunch hebben we lekkers gekocht in de supermarkt en zijn we bij het water aan een tafel met bank gaan lunchen in de zon. Heerlijk, dat was echt even genieten, zeker na al die kou, sneeuw en grijze luchten thuis. Omdat we lekker veel ruimte om de bus hadden, hebben we de bus opnieuw ingericht. Er stond een groot paar luiken overdwars in de weg en deze moesten tegen de zijkant worden gezet zodat we meer ruimte hadden voor de volgende aankopen. Toen we klaar waren zijn we door het platteland naar de volgende afspraak gegaan in de stad. Ondertussen genoten we van de rit ondanks dat de bomen nog kaal waren en er geen geranium te zien was. Maar wel reeën en vossen in het open land.

Keukenrek
We hadden bij een antiekwinkel een geweldig groot keukenrek met planken en lades zien staan. Maar de prijs was te hoog. De hele rit bleef het rek in mijn hoofd zitten en ik had toch spijt dat ik het niet had gekocht. J.P had hetzelfde gevoel dus zijn we de volgende dag terug gereden naar de winkel. Toen J.P de bus naast een andere bus had geparkeerd, pakte ik mijn jas. Toen zei hij, 'kijk eens naar de deur'? Een man liep met het keukenrek naar de bus naast ons om het in te laden. 'Dan was het niet voor ons bestemd', zei ik.

Wijntafel
Toch zijn we naar binnen gegaan om nog eens te kijken. En maar goed ook want er werden net prachtige meubels binnen gezet in de winkel. De eigenaar was de nieuwe aanvoer aan het bekijken om het een plek te geven. Hij zag me staan bij een tafel. 'Madame, dit is een table de vigneron, een antieke wijntafel', zei hij. 'Deze wil ik graag, dus u hoeft hem geen nieuwe plek te geven. We laden hem meteen in'. Met nog wat gevonden aankopen moesten we stoppen want de bus was vol. Alhoewel er nog wel plek was voor wat verse stokbroden en kaas, die we uiteraard hebben gekocht voor thuis. Langer blijven had geen zin dus zijn we naar huis gegaan. Het was een zeer korte maar goede inkoopreis en smaakt naar meer.


Au revoir, J.P & Marieke Baret Brocante
Une belle histoire
Februari 2025 - Column nr: 39